Wisseling van de wacht!
Joanneke vertrouwde mij enkele maanden geleden toe dat ze erover dacht om te stoppen als hoofdredacteur van MeerTaal en vroeg in één moeite door of ik misschien interesse had om het stokje van haar over te nemen.
Dat had ik allebei niet zien aankomen. Joanneke is hét boegbeeld van MeerTaal, het tijdschrift dat zij vanuit het niets heeft gemaakt tot wat het nu is: een goed gelezen en zeer gewaardeerd blad met inspirerende verhalen over taalonderwijs.
Ik vroeg bedenktijd, ik wilde er even een nachtje over slapen. De volgende dag maakten we een koffie-afspraak. Joanneke vond het best lastig om haar ‘kindje’ los te laten, maar haar aanstekelijke enthousiasme nam alle twijfels die ik nog had weg. En de rest is geschiedenis, zoals dat heet. Vanaf deze plek wil ik Joanneke bedanken voor zeven mooie jaargangen MeerTaal en het vertrouwen dat ze in mij heeft voor de toekomst. Ik hoop dat ik de verwachtingen kan waarmaken!
Bij het vorige nummer heb ik al warmgelopen aan de zijlijn en ik heb toen al ervaren wat een hecht en goed team de redactie is: vijf van de zes redactieleden zijn al vanaf de oprichting bij MeerTaal betrokken. Het is een bevlogen club mensen, met hart voor goed taalonderwijs. Harde werkers met een duidelijke visie: goed taalonderwijs moet ergens over gaan en moet kinderen zo goed mogelijk voorbereiden voor de taken waar ze in de toekomst voor komen te staan. Ik kom in een gespreid bedje, met gelijkgestemden, en borrel en bruis van de ideeën om er samen met de rest van de redactie iets heel moois van te gaan maken.
Ik ben geboren met een hart voor onderwijs. Als jong meisje speelde ik schooltje met mijn poppen en later met mijn kleine broertje. Ik heb hem tot wanhoop gedreven met mijn lesjes. En hij mij, als hij niet wilde luisteren en doen wat ik zei. Mijn ouders memoreren nog wel eens het briefje dat ik, getergd tot op het bot, meegaf naar huis: “Beste ouders, kunt u Jantje komen halen, want hij wordt nu echt te veel.” Ik was acht en hij was vier. Fun fact: ik ben uiteindelijk geen juf geworden, maar mijn broer staat inmiddels al 27 jaar met veel plezier voor de klas. Ik heb hem dus zeker niet afgeschrikt, maar om nou te zeggen dat ik geweldig rolmodel was, is teveel eer.
Mijn hart ligt nog steeds bij het onderwijs. Als onderzoeker en ontwikkelaar, en nu ook als kersverse hoofdredacteur van MeerTaal hoop ik onderwijshelden als mijn broer en al zijn collega’s te inspireren en aan het denken te zetten met de nieuwste inzichten rondom taalonderwijs, voorbeelden van good practices en prikkelende columns en interviews. Ik heb er zin in!